یدالله گودرزی ( شهاب)، متولد 1350، بروجرد
شاعر و ترانه نویس ، پژوهشگر ، کارشناس فرهنگی
دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، تحصیلکرده زبان عربی
کارشناس و داور جشنواره های ادبی ، فرهنگی و موسیقایی متعدد،
شاعر بیش از یکصد قطعه موسیقی ،
برخی ازکتاب های منتشر شده:
1.بگذار عاشقانه بگویم،مجموعه شعر(نشر آفرینه/1374)
2.آخرین قبیله شرقی،مجموعه شعر(نشر سوره1377)
3.گزیده ادبیات معاصر/139،مجموعه شعر1380 (نشر نیستان)
4.عاشقانه های شوکا،مجموعه شعر1387(نشر نزدیک)
5. زادگاه فرزانگان، درباره شهر بروجرد (نشر همسایه)پژوهش
6. دوبیتی ها و رباعی ها.نشر تجلی مهر1390
7-فرصتی برای پرنده شدن،مجموعه نثر ادبی،نشر تکا
8- شب نمی گذارد که بخوابم(مجموعه آنک،شعرهای کوتاه)
9-رادیو رسانه ی رویاپرداز، انتشارات سروش
10-فرهنگ در آیینه ی ادبیات فارسی ،
11- حماسه ی شط، مجموعه شعر، ویژه خرمشهر
کتاب های در دست انتشار:
1.کسی در من قدم می زند(ترجمه شعرهایی از نزار قبانی)
2.شعر، مکاشفه است(مجموعه مقالات ادبی)
3-تحلیل آثار نزارقبانی ، پژوهش
4-امضای چشم تو، مجموعه شعر کلاسیک
ادامه...
۲۵ مهر ۱۳۹۷
گرداگردت را رویا فراگرفته است
از موهایت
ابرها عبور می کنند
و بارانها می بارند !
شانه های برفی ات
در مِه فرو رفته است
و سکوتی وهم انگیز
سرتاسرِ این حوالی را
در بر گرفته است
دیگر پرنده ای نمانده است
تا دراین کرانه بمانَد
و بر لبه ی سکوت بخوانَد
و من
آخرین عُقابی هستم
که لانه ام را
در این دامنه ی مِه آلود
گم کرده ام !
#یدالله_گودرزی(شهاب)
۱۱ مهر ۱۳۹۷
یدالله گودرزی/ رُم، مرداد ۹۷
۲۵ شهریور ۱۳۹۷
یدالله گودرزی
(پاریس/شهریور۹۷)
من یک غریب بی پناه و دوره گردم
بُگذار گِرداگردِ چشمانت بگردم
آن چشمها، عطّار نیشابوری ام کرد
من شاعر فیروزه های لاجوردم
آبی تر از چشمانِ تو هرگز ندیدم
من دل به دریا می زنم دریانوردم
آواره ام، چون کولیانِ بی سرانجام
دیوانه ام، با اندرونم در نبردم
می خواهمت ای سرنوشتِ ارغوانی
عمری اگرچه در پی ات تاخیر کردم
قطعی ترین بُرهانِ ایمانم تویی، تو!
باور مکن از انتخابم باز گردم
آخر به قلبِ سُرخِ خنجر می زنم من!
پایانِ خونینِ شهابِ سهروردم !
#یدالله_گودرزی
در این غروبِ سرد، تَشَر می زند سکوت
امشب دوباره سازِ دگر می زند سکوت
وقتی دهانِ پنجره ها بسته می شود
یعنی که بی ملاحظه پر می زند سکوت
خورشید مُرده است و در این زمهریرِ مرگ
در لا به لای آینه سر می زند سکوت!
وقتی زبانِ زنجره ها را بُریده اند
بر حنجرِ ترانه، تبر می زند سکوت
نقشی شبیه بُغضِ کبودِ کبوتران
در کوچه های سردِ سحر می زند سکوت
…من در اتاقِ کوچکِ خود فکر می کنم
روزی هزاربار به در می زند سکوت !
یدالله گودرزی (شهاب)
