یدالله گودرزی ( شهاب)، متولد 1350، بروجرد
شاعر و ترانه نویس ، پژوهشگر ، کارشناس فرهنگی
دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، تحصیلکرده زبان عربی
کارشناس و داور جشنواره های ادبی ، فرهنگی و موسیقایی متعدد،
شاعر بیش از یکصد قطعه موسیقی ،
برخی ازکتاب های منتشر شده:
1.بگذار عاشقانه بگویم،مجموعه شعر(نشر آفرینه/1374)
2.آخرین قبیله شرقی،مجموعه شعر(نشر سوره1377)
3.گزیده ادبیات معاصر/139،مجموعه شعر1380 (نشر نیستان)
4.عاشقانه های شوکا،مجموعه شعر1387(نشر نزدیک)
5. زادگاه فرزانگان، درباره شهر بروجرد (نشر همسایه)پژوهش
6. دوبیتی ها و رباعی ها.نشر تجلی مهر1390
7-فرصتی برای پرنده شدن،مجموعه نثر ادبی،نشر تکا
8- شب نمی گذارد که بخوابم(مجموعه آنک،شعرهای کوتاه)
9-رادیو رسانه ی رویاپرداز، انتشارات سروش
10-فرهنگ در آیینه ی ادبیات فارسی ،
11- حماسه ی شط، مجموعه شعر، ویژه خرمشهر
کتاب های در دست انتشار:
1.کسی در من قدم می زند(ترجمه شعرهایی از نزار قبانی)
2.شعر، مکاشفه است(مجموعه مقالات ادبی)
3-تحلیل آثار نزارقبانی ، پژوهش
4-امضای چشم تو، مجموعه شعر کلاسیک
ادامه...
بوی سیب از بُنِ گیسوی تو جاری شده است
از نسیمِ خوشِ آن، خانه بهاری شده است
هر نفس سوره ای از باغِ دلت می روید
بلبل از خواندنِ آیات تو قاری شده است
می زند نبض زمین، موقعِ خندیدنِ تو!
سنگ از دیدنِ روی تو قناری شده است!
طاقِ ابروی تو چتری ست به روی سرِ من
سقفِ بارانیِ آن، آینه کاری شده است!
در هوای تو پریشان به بیابان زده ام
دل بی طاقتِ من زائرِ زاری شده است
واژه از وصف دو چشمانِ تو عاجز مانده است
شعرِ من پیشِ نگاهِ تو شعاری شده است…!
یدالله گودرزی (شهاب)
۲۶ اسفند ۱۳۹۶
لحظه ها خاموشند
یادِ تو مثلِ نسیمی روشن
روی تاریکیِ یکدستِ سکوت
طرحی از نور و صدا می ریزد
ناگهان
خاطره های خاموش
بی هوا
جان می گیرند…!
**
با تو این روزنه ی شب زده روشن می شُد
با تو خاکسترِ اندیشه ی ما
گُل می داد
تو نزول ِ گل و باران بودی
حُرمتِ نان بودی
روبروی دلِ بی کینه ی تو
دلِ آیینه ی تو
کفر، ایمان می شُد
تو به ما جُرئتِ پرسش دادی
غنچه ها نام تو را می گفتند
با تو می شد گل بود
با تو می شد گل کرد
با تو تَن ، جان می شد
غول،
انسان می شد!
یدالله گودرزی (شهاب)
۱۲ اسفند ۱۳۹۶
تو را با دستهایم می بینم،
با لبانم می بویم
و با چشم هایم می چِشَم !
هر روز صبح
صدایت را می نوشم
و نگاهت را می شنوم !
تو رساترین
و زیباترین حسـآمیزیِ منی !
یدالله گودرزی (شهاب)
این چشمه ی راز است که معناشدنی نیست
آیینه که آیینِ زلالی ست مرامش
در معرض ِ چشمانِ تو پیداشدنی نیست
از چارطرف ظلمتِ موی تو وزیده است
این یک شبِ محض است که فرداشدنی نیست
پلکی بزن ای ماه که عُشّاق بریدند
این پنجره ی بسته چرا واشدنی نیست؟!
نیلوفرِ این حنجره در خویش تپیده است
این بُغضِ گلوگیر شکوفاشدنی نیست
ای کاش که آن وعده ی دیرینه بیاید
این آرزوی سوخته امّا شدنی نیست
« ما گمشده در گمشده در گمشده هستیم»
این گمشده در گمشده پیداشدنی نیست…!
یدالله گودرزی (شهاب)
*وقتی شب چشمان تو فردا شدنی نیست
بر حسرت من روزنه ای وا شدنی نیست(محمدرضاروزبه)
شهاب گودرزی
مردان برای جاودانگی می جنگند
ماه را فتح می کنند
می نویسند
کشور گُشایی می کنند
می کُشند و کُشته می شوند…
اما زنان برای جاودانگی کافی ست
معشوقِ شاعری شوند
تا نام و یادشان را در شعر
جاودانه کند !
یدالله گودرزی (شهاب)
۱۳ دی ۱۳۹۶
یدالله گودرزی (شهاب)