فرصتی برای پرنده شدن
سروده ها و نگاشته های یدالله گودرزیفرصتی برای پرنده شدن
سروده ها و نگاشته های یدالله گودرزیدرباره من
یدالله گودرزی ( شهاب)، متولد 1350، بروجرد
شاعر و ترانه نویس ، پژوهشگر ، کارشناس فرهنگی
دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، تحصیلکرده زبان عربی
کارشناس و داور جشنواره های ادبی ، فرهنگی و موسیقایی متعدد،
شاعر بیش از یکصد قطعه موسیقی ،
برخی ازکتاب های منتشر شده:
1.بگذار عاشقانه بگویم،مجموعه شعر(نشر آفرینه/1374)
2.آخرین قبیله شرقی،مجموعه شعر(نشر سوره1377)
3.گزیده ادبیات معاصر/139،مجموعه شعر1380 (نشر نیستان)
4.عاشقانه های شوکا،مجموعه شعر1387(نشر نزدیک)
5. زادگاه فرزانگان، درباره شهر بروجرد (نشر همسایه)پژوهش
6. دوبیتی ها و رباعی ها.نشر تجلی مهر1390
7-فرصتی برای پرنده شدن،مجموعه نثر ادبی،نشر تکا
8- شب نمی گذارد که بخوابم(مجموعه آنک،شعرهای کوتاه)
9-رادیو رسانه ی رویاپرداز، انتشارات سروش
10-فرهنگ در آیینه ی ادبیات فارسی ،
11- حماسه ی شط، مجموعه شعر، ویژه خرمشهر
کتاب های در دست انتشار:
1.کسی در من قدم می زند(ترجمه شعرهایی از نزار قبانی)
2.شعر، مکاشفه است(مجموعه مقالات ادبی)
3-تحلیل آثار نزارقبانی ، پژوهش
4-امضای چشم تو، مجموعه شعر کلاسیک
ادامه...
دو شعر کوتاه
سر می روم
از جامه ی سکوتِ خودمدر من هزار خاطره جاری ست
مهتاب می وَزَد
باران ِ حرفهای پیانو
در گوشه ی اتاق
پیراهنِ سکوتِ مرا
به
بازی گرفته است!
باید زبانی اختراع کنم
!
یدالله گودرزی (شهاب)
شعر جهان
معلم نیستم
تا یادت دهم چگونه عشق بورزی
چرا که ماهیان نیازی به معلم ندارند
تا شنا یاد بگیرند!
و گنجشک ها نیازی به مربی ندارند
تا پرواز بیاموزند.
تنهایی شنا کن
تنهایی پرواز کن!
عشق، جزوه ی آموزشی ندارد
و بزرگترین عاشقان تاریخ
خواندن و نوشتن نمی دانستند
#نزار_قبانی ترجمه #یدالله_گودرزی
اردیبهشت
در بهشت ِ تازه ی اردیبهشت
حالِ دنیا هست بهتر از بهشت...!
حالِ ما خوب است از بارانِ تو
از بهارِ جاریِ دستانِ تو
این بهارِ ناب، چون شعرِ تَر است
مثل یک دیدارِ تازه، نوبر است
آسمان ، آیینه کاری می شود
در زمین، آیینه،جاری می شود
می شود با خطّی از باران نوشت:
بهترین ماهِ جهان، اردیبهشت..!
یدالله گودرزی
مُهره های شَترنگ !
اگر چه از غم دوری من و تو دلتنگیم
ولی به محضِ رسیدن، دوباره می جنگیم !به جای آینه بودن ، چرا عزیز دلم
میان ِ جامِ بلورین یکدگر سنگیم؟!
جهانِ تلخِ تو تنها دو رنگ دارد و بس
میان معرکه چون مُهره های شَترنگیم!
مگر سفاهتِ تیمور لنگ را داریم
که در طریق ِنفسگیر عشق می لنگیم؟!
حکایت ِمن و تو یک
حدیث تکراری است
که مثل سازِ بدآهنگ، ناهماهنگیم!
یدالله گودرزی
شلّیک کن !
با زرنگی، خویش را بر قلبِ من نزدیک کن
کُلت
را بردار و بر پیشانی ام شلّیک کن !
عشق
ما دارَد به نفرت می رسد، کاری بکن
آخرین
سوسوی این فانوس را تاریک کن !
دارد این کابوسِ بی پایان به آخر می رسد
کمتر این احساسِ مادرمُرده را تحریک کن!
عشق را با دُشمنی کردن یکی پنداشتی
فرقِ این دو واژه را از یکدگر تفکیک کن
زخم های روحِ من افزونتر از باران شُدند
بر دلم تیرِ خلاصِ عشق را شِلّیک کن!
یدالله گودرزی " شهاب "