غزلی قدیمی

#هبوط

چگونه وهم ِ زمین سبب شد، که تا من از آسمان بیفتم؟!
فرو بغلتم از اوجِ بودن،به دامنِ این جهان بیفتم؟!

مرا مکان،اوجِ لامکان بود،مرا سجودِ فرشتگان بود
ولی فریبِ گناه و گندم، سبب شد از لامکان بیفتم

چگونه گم شد عصای ایمان؟کجا شد آن روشنای پایان؟
که مثل قومِ کلیم،حیران، به تیهِ وهم و گمان بیفتم!

کجا شد آن روح عاشقانه؟ کجا شد آن حسّ ِهمدلانه؟
که باید اکنون در این میانه،غریب و بی همزبان بیفتم

چگونه بودم،چگونه گشتم؟!-چه سرنوشتِ غم آفرینی!-
که از رهاییّ و بیکرانی به چنبر ِنام و نان بیفتم!

مرا دگر شیوه ای نمانده ست،به غیرِ رسوایی تو ای عشق!
دگر ندارم ز خویش،باکی، که باز هم بر زبان بیفتم!

#یدالله_گودرزی