یدالله گودرزی ( شهاب)، متولد 1350، بروجرد
شاعر و ترانه نویس ، پژوهشگر ، کارشناس فرهنگی
دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، تحصیلکرده زبان عربی
کارشناس و داور جشنواره های ادبی ، فرهنگی و موسیقایی متعدد،
شاعر بیش از یکصد قطعه موسیقی ،
برخی ازکتاب های منتشر شده:
1.بگذار عاشقانه بگویم،مجموعه شعر(نشر آفرینه/1374)
2.آخرین قبیله شرقی،مجموعه شعر(نشر سوره1377)
3.گزیده ادبیات معاصر/139،مجموعه شعر1380 (نشر نیستان)
4.عاشقانه های شوکا،مجموعه شعر1387(نشر نزدیک)
5. زادگاه فرزانگان، درباره شهر بروجرد (نشر همسایه)پژوهش
6. دوبیتی ها و رباعی ها.نشر تجلی مهر1390
7-فرصتی برای پرنده شدن،مجموعه نثر ادبی،نشر تکا
8- شب نمی گذارد که بخوابم(مجموعه آنک،شعرهای کوتاه)
9-رادیو رسانه ی رویاپرداز، انتشارات سروش
10-فرهنگ در آیینه ی ادبیات فارسی ،
11- حماسه ی شط، مجموعه شعر، ویژه خرمشهر
کتاب های در دست انتشار:
1.کسی در من قدم می زند(ترجمه شعرهایی از نزار قبانی)
2.شعر، مکاشفه است(مجموعه مقالات ادبی)
3-تحلیل آثار نزارقبانی ، پژوهش
4-امضای چشم تو، مجموعه شعر کلاسیک
ادامه...
یدالله گودرزی
من عاشق یار تازه ای خواهم شد
دربند قرار تازه ای خواهم شد
این کهنگی مرا به پاییز ببخش !من با تو بهار تازه ای خواهم شد
یدالله گودرزی (شهاب)
دوباره یک جهان گلبوسه دارد
لب هر پنجره گل می گذارد
زمین را حال خوبی دست داده
بهاران باز دارد می بهارد!
یدالله گودرزی (شهاب)
درختان شعر مجسمند،اسفند ماه در سراسر ایران شعر بکاریم.
شهاب گودرزی
داره کم کم زمین می میره از درد
داره می پوسه بی باغ و پرنده
گیاه و ماهی و ساحل تلف شد
کسی نیست زخم دریا رو ببنده!
صدای سرفه های خشک جنگل
صدای خواهش یک جرعه آبه
یکی نیس بین آدمها بفهمه
ته این راه بی حاصل سرابه
نفس می گیره باید یاوری کرد
باید دوری کنیم از دود و افیون
باید هر جا درخت و گل بکاریم
نگهبانی کنیم از باد و بارون
باید زودتر هوای جنگلو داشت
باید دست درختارو بگیریم
با جشن رویش سبز درختا
جلوی مرگ دنیارو بگیریم
ما دردای زمین رو بر می داریم
ما دست هر درختو می فشاریم
با شال رنگی رنگین کمونا
رو زخمای زمین مرهم می ذاریم..
*یدالله گودرزی (شهاب)
۸ اسفند ۱۳۹۵
از میدان کاج
تا چهارراه
سرو را پوشانده است
برف بر چشم
انداز نگاه من می بارد
تا برج
میلاد
که از همه ی
سروها و کاجها قدبلندتر است
و مثل یک
آدم بلاتکلیف
در سرمای
این همه برف
یخ زده است!
دربند، شانه
هایش را می تکاند
و برف قل می
خورد
و از میدان
بهمن می گذرد
تا بهشت
زهرا
که به سپیدی
می زند….
پارویت را بردار
که زیر این
همه برف
رویاهای
بسیاری مدفون شده است
۱ اسفند ۱۳۹۵
۱۸ بهمن ۱۳۹۵
برای دوستِ دیرین ، جاودانیاد حسن جوهرچی که ساده تراز رویا پرکشید ،به پاس سالهای همکاری وهمراهی…
شبیهِ نرمیِ یک ابر، مهربان بودی
همیشه خنده به لب بودی و جوان بودی
صداقتِ هنر از جوهرِ تو پیدا بود
و عشق کارِ تو بود و تو کاردان بودی
میانِ چشمه ی مهتاب می درخشیدی
شبیهِ آینه بینِ ستارگان بودی
حریمِ امنیت و عشق ،” در پناهِ تو ” بود
میانِ زندگی خویش ، قهرمان بودی
اگر چه قصه ی تو عاشقانه شد آغاز
تو انتهای غم انگیزِ داستان بودی
خبر ، تلاقی ِ سنگینِ پُتک و آینه بود
تو چون شکفتنِ یک بُغضِ ناگهان بودی
حدیثِ رفتنِ تو ساده تر ز رویا بود
به روی ِ هودَجِ بالِ پرندگان بودی…..>
یدالله گودرزی (شهاب)
به روی شانه ی غربت فرو ریخت
شبیه برجی از وحشت ، فرو ریخت
دلم مثل « پلاسکو» شعله ور شد
میان بهت یک ملت فرو ریخت !!
#شهاب_گودرزی/۳۰دی۹۵
زمانه شعله ور می شـد،زمیـن و آسمان می سوخت
شب از تنهایی خود ،کهکشان در کهکشان می سوخت
چنان در معـرض دریای آتش ، عاشـقان بودنند
که از هُرم نگاه عشق، مغز استخوان می سوخت
چنان می سـوختم در خـود که در آن بـرزخ وحشی
عرق می ریخت روح من ، زبانم در دهان می سوخت
در آن شب، گیسوان آتش از عمق سیاهی ها
رها می گشت در باد و تمام گیسوان می سوخت
چه شب ها شانه هایـت، تکیه گاه غـربت مـن بود
میان شعله ها،آن شانه های مهربان می سوخت
عطـش بود و غریبـی بود و آتش در میان می ریخت
تمام من، تمام من در آن شب بی امان می سوخت
#شهاب_گودرزی